“Taal is de sleutel tot alle deuren hier in Nederland”

Zeven jaar geleden kwam Manal Fadawi van Syrië met haar gezin naar Nederland toe. Een dappere keuze, zeker als je nagaat dat ze met haar gezin nog geen kennis had van de Nederlandse taal of maatschappij. Toch heeft ze zich met veel doorzettingsvermogen en ambitie in haar nieuwe land opgewerkt tot Ondersteuner Statushouders bij Pastiel. Manal: “Taal is de sleutel tot alle deuren hier in Nederland, en die wilde ik graag allemaal openen. Ik wilde graag werken, onderdeel zijn van deze maatschappij.”

Je geboorteland verlaten voor een veiligere leefomgeving voor je gezin is geen makkelijke keuze. Het eerste jaar in Nederland was voor Manal lastig. Manal: “Alles hier was nieuw. De mensen, de taal, de cultuur. Ik had echt hulp nodig om erachter te komen wat ik moest doen om hier mijn leven met mijn gezin te kunnen opbouwen. Wie kan ik vragen om hulp, waar moet ik aankloppen? Wie helpt ons op weg?”.

Werken is essentieel

Toen Manal met de gemeente in contact kwam, begon ze haar leven pas echt in Nederland. Manal: “We kregen een contactpersoon bij de gemeente met wie we konden communiceren. Samen hebben we ervoor gezorgd dat onze basis in Nederland werd gelegd. Bijvoorbeeld met diverse regelingen, maar ook inschrijvingen op scholen voor het hele gezin. We zijn de mensen die ons daar hebben geholpen enorm dankbaar. Ze waren als een vader en moeder voor ons.”

Manal bracht een paar maanden door op school voor een inburgeringscursus en slaagde in één keer voor haar examen. Maar daarna kwam ze thuis te zitten, want het vinden van een betaalde baan na haar cursus bleek een flinke uitdaging. “In de periode dat ik thuiszat, vergat ik alles wat ik had geleerd tijdens mijn cursus. Ik had geen contact met mensen in die tijd en kon dus moeilijk toepassen wat ik had geleerd. Laat staan erop verder bouwen,” vertelt Manal.

Uiteindelijk kreeg Manal de kans om vrijwilligerswerk te doen als assistent docent bij een alfabetgroep, waarbij statushouders begeleid worden bij het inburgeren. “Ik kende zelf ook maar een aantal basiswoorden Nederlands, maar het was genoeg om deze mensen mee te helpen. Toch wilde ik meer. Ik wilde graag een betaalde baan, zodat ik geen uitkeringen nodig had. Ik wilde op eigen benen staan. Het liefste zo snel mogelijk,” vertelt Manal lachend.

Droombaan

Manals echtgenoot liep een traject bij een jobcoach bij Pastiel in Franeker, want ook hij had moeite met het vinden van een betaalde baan. Het kon volgens Manal geen kwaad om eens te vragen of zij ook ondersteuning kon krijgen van Pastiel bij haar ambities. “Mijn droombaan was het helpen van mensen die in dezelfde situatie zitten die wij ook hebben meegemaakt. Daarom adviseerde Pastiel om een opleiding te gaan doen: Intercultureel Coach op Hbo-niveau. Tegelijkertijd kon ik bij Pastiel stage lopen om ervaring op te doen.”

Ook voor deze opleiding slaagde Manal in één keer. En ook haar rijbewijs, volgens Manal een essentieel onderdeel om op eigen benen te kunnen staan, haalde ze. Nu waren ingrediënten aanwezig om de stap te maken naar een betaalde baan. Die kreeg ze bij het bedrijf waar ze al werkervaring had opgedaan: Pastiel. Manal: “Ik ben nu Ondersteuner Statushouders, waarbij ik precies doe wat ik zo graag wilde én waar ik goed in ben: mensen helpen hun leven op te bouwen in Nederland.”

Afstand tussen ouders en kinderen

Voor Manal is thuiszitten geen optie. Haar kinderen zijn hiervoor haar grootste inspiratiebron. “Ik wil het goede voorbeeld geven voor mijn kinderen. Ik wil laten zien dat je met ambitie en daadkracht verantwoordelijkheid over je eigen leven kan nemen. Dat je moet doen wat nodig is om aan het werk te kunnen, zodat we een uitkering niet nodig hebben.”

Ze ziet ook situaties waarin de ouders juist niet aan het werk gaan, maar de kinderen uiteindelijk wel. “Dat creëert afstand tussen de ouders en de kinderen. De kinderen ontwikkelen zich in deze maatschappij, terwijl de ouders hier niet in meekomen. Uiteindelijk worden de ouders dan afhankelijk van de kinderen. Dat is de omgekeerde wereld.”

Wat heb je nodig om te kunnen werken?

Manal stelt statushouders die ze begeleidt daarom altijd de vraag: ‘Wat heb je nodig om te kunnen werken?’ Manal: “Vaak blijken de benodigdheden binnen bereik. Bijvoorbeeld een taalcursus, begeleiding naar vrijwilligerswerk of het volgen van een opleiding. Zo word je als nieuwkomer écht onderdeel van de Nederlandse maatschappij. Van mij nemen ze dat ook sneller aan, want ik heb het ook meegemaakt.”

Maar echt integreren gaat volgens Manal niet zonder de open visie van werkgevers. “Ik leerde pas echt Nederlands en hoe het werkt in Nederland toen ik werkervaring opdeed. Dat is essentieel, en dit zie ik ook bij de statushouders die ik begeleid. Ik hoop dan ook dat werkgevers deze mensen met open armen willen ontvangen. Er zitten zoveel talenten tussen die niet thuis willen zitten. Niemand wil dat zij thuis blijven zitten, dus ze verdienen een kans,” besluit Manal.